Patrząc na te zdjęcia, serce ściska się na myśl o tym, co kiedyś tętniło życiem w Resku. Ta opuszczona lokomotywownia to nie tylko zrujnowane mury i powybijane okna. To świadectwo minionej epoki, echa gwizdów parowozów i szumu pędzących pociągów, które kiedyś stanowiły o sile tego miejsca.
Resko miało swoją bogatą kolejową historię. Było ważnym węzłem dla kilku linii wąskotorowych, obsługiwanych przez takie spółki jak Reska Kolej Dojazdowa (Regenwalder Kleinbahn AG), która zarządzała siecią o długości 52,9 km i rozstawie toru 1000 mm (Architektura Pomorza, Atlas kolei wąskotorowych).
Linia z Dobrej Nowogardzkiej do Łobza, otwarta 26 lipca 1896 roku na odcinku do Łobza, a 18 listopada 1907 roku przedłużona z Mieszewa do Reska, służyła przewozom pasażerskim do 1991 roku (Wikipedia: Reska Kolej Wąskotorowa). Odcinek Mieszewo – Resko Północne, choć pasażerowie przestali z niego korzystać już w 1959, jeszcze długie lata, bo aż do 1995, był wykorzystywany do transportu taboru na naprawy (Architektura Pomorza, Wikipedia: Reska Kolej Wąskotorowa). W 1912 roku kolej wąskotorowa uzyskała nawet połączenie z normalnotorową Nowogardzką Koleją Powiatową (Wikipedia: Reska Kolej Wąskotorowa).
Inne ważne linie obejmowały:
- Resko Północne – Skrzydłowo (otwarta w 1895, ruch pasażerski zakończony w 1961, towarowy w 1996, rozebrana przed 2010 rokiem).
- Resko Północne – Wyszogóra (uruchomiona w 1893 na odcinku Wyszogóra – Resko Południowe, a w 1907 na odcinku Resko Południowe – Resko Północne, rozebrana przed 1945 rokiem) (Architektura Pomorza).
Ta lokomotywownia, niegdyś będąca częścią stacji Resko Północne Wąskotorowe, była przez lata sercem regionu (WRP - World Rail Photo). To tu tchnięto nowe życie w maszyny, które napędzały lokalny rozwój, a ostatni pociąg pasażerski dla miłośników kolei przejechał trasę Dobra Nowogardzkie – Dorowo 13 października 2001 roku (Wikipedia: Reska Kolej Wąskotorowa). Sam dworzec Resko Północne, którego niemiecką nazwę zmieniono na polską w 1947 roku, niestety zaczął być fizycznie likwidowany w 2012 roku, a budynki wyburzone w 2015 (Wikipedia: Resko Północne, Resko24.pl: Smutny koniec dworca PKP w Resku).
Dziś, stojąc w tym pustym wnętrzu, czuje się smutek i nostalgię. Światło wpadające przez zniszczone okna maluje na zakurzonych podłogach cienie, jakby same duchy dawnych pracowników przemykały po dawnych ścieżkach. Zardzewiałe elementy, zniszczone tynki, a nawet graffiti na ścianach – wszystko to opowiada historię zapomnienia. Ale jednocześnie, ta surowa uroda, te solidne, drewniane konstrukcje i łuki nad bramami, które kiedyś witały i żegnały pociągi, nadal emanują niezwykłym pięknem. W 2015 roku była parowozownia była w zaskakująco dobrym stanie, wcześniej pełniąc funkcję tartaku (WRP - World Rail Photo).
To miejsce to nie tylko ruina, to kawałek historii Reska, który powoli wraca do ziemi. Ale dzięki takim chwilom, jak ta nasza fotorelacja, możemy na moment zatrzymać ten proces zapomnienia i przypomnieć sobie o czasach, kiedy kolej w Resku była symbolem postępu i połączenia ze światem. To taki ckliwy widok, który zmusza do refleksji nad przemijaniem i trwałością ludzkich dokonań.
https://resko24.pl/aktualnosci/4437-pozegnanie-z-glebokim-oddechem-przeszlosci-lokomotywownia-w-resku-zdjecia.html#sigProId8f3024e48d
Resko24.pl
